«Эдебият — сёз санаты» деп, бефтан айтмагъанлар. Бу ибареде буюк мана бар. Чюнки эр бир фольклор эсери, халкъ агъыз иджады олгъаны ичюн, несиллерге агъыз-агъыздан еткизиле. Бедиий эсерлер исе язы вастасы иле беян олуна. Чешит девирлерде олып кечкен вакъиалар, яшагъан тарихий сымалар, халкъымызнынъ дюньябакъышы, арзу-хаяллары, ахлякъы акъкъындаки бир чокъ малюматлар сёз вастасы иле бильдириле. Муим насиат ве васиетлер кечкен несильден келеджек несильге сёз иле еткизиле.

Халкъ агъыз иджады, диний язылар ве Пейгъамбер къыссалары, миллий классик эдебият бутюн девирлерде озьлерининъ къыйметини джоймайып, бизге ёл-ёрукъ косьтерип кельмекте. Олар бизге мусбет ислер ве чизгилерден ибрет алмагъа ве менфий чизгилерден арынмагъа ярдым этмектелер, къальблеримизни нурландырмакъталар.

Биз огренеджек эсерлер къырымтатар эдебияты тарихынынъ чешит девирлеринде иджат этильген эсерлердир. Эдебиятымызнынъ тарихийлиги, аньаневийлиги оларда озь ифадесини корьгендир. Бутюн бу эдебиятта халкъымызнынъ рухий теджрибеси, анъ дереджеси, миллий дуйгъусы сакълыдыр.